I.M. Arjen Mulder

Dit artikel is speciaal geschreven in de klassieke spelling van de Hieleper Spraik. Het verschijnt binnenkort 

in het oktober '24 nummer van Uus Likje Wraald.

een vertaling vindt u HIER

Arjen Mulder

Oêₑnspraik oêₑr 't Libben fan Arjen Múlder,

gaaₑrstèld trógh Âânske Smit èn oêₑrsòtten trógh Dyami Millarson

Arjen Múlder

—————

Libjende Séé, drèègh mie,

nei 't Plak wúr ask hééₑr,

só dèèp, só wiid.

Ien dien sèfte Skèₐtte 

reeke mien slappe Fútten

de sâând'rege Groende nâât.

Ask fal, slók mie dèn òp,

drèègh mie ien dien Draaikòlk mei.

Ââlde Séé, ask ien die weisienk

bin 'k fèst felónd.

Nim mie mei 

tòt 't Wètter mie oêₑrspeelt,

tòt de Sónne skeen sien Kúrje hèt

fan die griize, graauwe Lóft.

Dèèpe Séé, leet mie smoek sleepe

oêₑn de Knibbels fan dien Baaₑren.

Fiiₑr mien fiiₑrjende Hèₐtsééₑr mei 

ien dien wiete kòlkjende Stròòm.

—————

Renaaₑte laaₑs mie fòòₑrege Wieke Friede — lèt ien de Midde — 'n Èpjen fòòₑr fan jèrre Broêₑr Walter. 

Hie hééₐde òp de Begraffenis Slaghter Langbroek, dòt Arjen Múlder uut Hielepen só mar ien eenen festóónd wééₐd. 

Hè… Arjen weirèkke? Iek stoong lètterlek oêₑn de Groende naigele. 

Hèt wòst èk. Iek kèn Arjen al mien heele Libben, fan dèè at 't só 'n Joenkjen wééₐd, Sóóₑn fan Eeje èn Joo, joengste Broêₐtjen fan Albet, Sietske èn Antke.

Sien Fééₐr Eeje weer 'n heele beminnelekken Man uut 't Hieleper Múlder-Geslaght, Reitsniejes èn Mééⁿsken jin at de Natûûₑr jitte lèèze kènne, oender óóren èk heele betoêₑfde Wilsterflappes. 

Sien Mèm Joo wééₐd beskeiden èn òp de Èftergroende. 

Òp 'n Dei hééₐde Eeje — de Fééₐr fan Arjen — dòt die Joenge fan Piet èn Iemkjen wòl 's priiuwe woêₐd, hó at Wilstes smeitje.

Binnen 'n Súght fan Tiid stoong Eeje bie uus oêₑn de Dòòₑr mei 'n Stik òf hèt Wilstes ien 'n Juutesèk. 

Uus Mèm hèt jèm plòkke òf stroept, dèr wòl iek òò wèèze, mar iek hèf jèm de Iiₐns òpfrètten. Iek mút sizze, de Smaik wééₐ wòl èkskluusief mar faal mie nâât mei… 

Nó binne Wilstes beskèrme. Iek wèt nó hó at se smeitje: wield èn fèttelek. 

Iek wòl hir mar mei oêₑnjòòₑn 't eepene èn spóntaaₑne Fòòₑrbééld fan sien Fééₐr Eeje. Iek hèrkènde die Eigenskip wúróm ien Arjen sien Dwaaₑn èn Leeten. 

Èₐlke Kééₑr as iek him tjiₐnkòòm, feelden we uus feboenden mei Hielepen èn de Hielepes. 

Iek nèèmje dòt sèm: 't Wilsterèffekt! 

Mèstal kòòmen we nèmmenèm tjiₐn ien de Luu. 

Baske Gesprèkken…spóntaaₑn. Die Kwalieteit hee Arjen. 

Hie kòòₑst èk goo mei de Hieleper Júúghd oêₑrwei!

Lèstlieden seeten we òp 'n sónnegen Sniiₐntemòòₑn òp 't Niejsèrkhòf. 

Arjen òp de Gròfsteen fan sien èₐldere Broêₑr Albet. Stieuwgh dèrèfter, iek bie 't Gròf fan uus Aagjen. 

Beiden èk fiₐsten tó betiid nei die óóre Kâânt geenzen. 

Arjen fetòlde mie sien Ferhaaₑl oêₑr 't Eende fan sien Broêₑr Albet èn hèt se fòòₑr nèmmenèm betéékene hèbbe. Èk ien 't lèst. Dòt weer só biesoender. 

De Broêₐs hèbbe tógaaₑre jitte sien Begraffenis besprètsen èn fòrmjoend. 

Arjen see: De Kóóneng fan de Mesiek spiele dèr 'n fenaimen Ròlle ien! 

Iek wééₐ swiiₑr oender de Iendrúk fan sien Eepenheid èn de Meniiₑr wúròp azzer dòt allegaaₑr só bask èn lèèfdefòl fetòlde. 

Arjen èn iek tógaaₑre òp dòt eene Plakjen. Sóks skèpt 'n Bâând fansèm. 

Heelendal dèè iek feelde dòt de Mesiek fan Èₐlwis Prèslie só belangriek fòòₑr Mééⁿsken wèèze kèn.

Hówòl ask al mééₑr as fieftegh Jiiₐr nâât mééₑr ien Hielepen wènje, kèst [só as iek oenderfoenden hèf] Hielepen wòl feleete, mar Hielepen feleet die nââ. 

Dòt jèₐld siekerlek fòòₑr Arjen, as rasèghte Ienwènner fan Hielepen.

Arjen, 'n man òp de Fiets ien de Streeten fan Hielepen, de Iekóóₑn die nó só mar ien eenen uut 't Streetbééld fan Hielepen fedwiend ies. Bekènd óm sien kúrkdroege Huumòr! Beminnelek, fedraighsem, altemèts wòl 's 'n lik feléégen mar nâât tó beroêₐd óm fòòₑr èₐlkeneen klaaₑr tó staaₑn. Kóm dèr joo de Dei jitte mar 's óm! Iek nèèmje sóks gewóóₑn: barmhèₐttegh [wèèze]!

Iek hèf mien Aaₑr tó luusterjen leid ien mien Hieleper Nòtwörk òf hèt dèr jitte fan oêₑr ies…

Arjen weer 'n Twââ-eenheid mei sien Lèèfde Ieneke. Tógaaₑre wörkje mei Hielepes èn fòòₑr Hielepen wééₐ fòòₑr jèm 't haighste. 

Trouw oêₑn 'n Jèmsèm èn altied klaaₑr staaₑn fòòₑr de Mééⁿskip, Arjen mei praktiese Saiken èn Ieneke mei de Pènne.

Gin Iensòt wééₐd him tó haigh. Iek nèèmje só mar 'n Paaₑr fan sien Aktiewieteiten: de Bèlle fan Ómrooper, Skuutjesielen, Iesklúb, jiiₐrenlange Biedrèègen oêₑn Eewenemènten, Preesentaatòr, nèèmje mar òp. 

Hèt ien Hielepen èght belangriek ies: haigh ien de Hierarghie fan ien de Lúúgenbank, 'n Eendbaaₑs ien de Huumòr. 

Iek hééₐde 'n Ferhaaₑl uut de ââlde Daaₑze oêₑr 'n Hieleper Friiₐndeploêₑgh, wúr at Arjen èk bie hééₐde; [Friiₐnden] jin at 'n stééwegh Pak Rammel kreegen òp de Lèmmer. 

'n Stèₐl agrèssiewe Lèmstes joongen de Hielepes 'n fiks pak òp de bèèₐlegh, behalwe oêₑn Arjen. Hie hange ien 't Terlit sebééₑre tó spiejen oêₑr de Lúúneng fan 'n Brèège. 

Trógh die aksje lòòₑten jin fanetieke Lèmstes him mei Rèst. Sien maaₑten heejen Bloonaaₑzen, Búlten èn blaauwe Aigen. Arjen hee gin Skrammetjen!

Dòt wééₐd èk Arjen: slim bekiekje! 'n Aksje fan de Man fan sèks miljoêₑn. Èn jitte hèt Likjèₐld.  

Dòt Ferhaaₑl èn hó at dòt kòòm leet iek hir joo ééwen oenbesprèkt. 

Bie 't Roendbriengen fan 't Sèrkeblòdjen kòòm Arjen èk wòl bie Hielepes tuus. Allóneghstaaₑnden wisten Arjens eene Oêₑnfúlleng òp 't Sèrkeblòdjen biesoender tó wââₑdééₑrjen. Hie hee fòòₑr Mééⁿsken jin at 't nóódegh heejen 'n praktiesen Bòòₑdskip. 'n Siele(fe)súrger mei 'n pesóóⁿlek Praaₑtjen.  

Rââjònhóófd Fóppe fan Töinen fetòlde mie, dòt hie dèstiids bie de Swèmèₐlwenstéédetòght fan Mââₑten fan dèr Weiden de oeⁿfòòₑrwââₑdelekke Stúún fan Arjen Múlder tó Hielepen oenoentbééₑrlek faaₑnd. 

Hie ómskrieuwde Arjen as 'n hadden Wörker, 'n gewèldegen Òptiemist èn fiiₑrwei 't belangriekste: 'n pûûₑr Mééⁿske. 

Hie soong só uut nei sien Pènsjoen; só spietegh dòt 't nó só òòrónne mút.

Sien Plak sòl nâât wúr òpfúld wòdde. 

Iek wèt grif dòt dizze baske Skèts fan Fóppe breed oenderskriiₐnd wòd trógh heel Hielepen. Wie jouwe die allegaaₑr 'n dèèpen Boêₑgeng!

Iek sluut òò mei 'n Fòsk. 

De Hiemel

—————

Mòòₑn feróówerje 'k de Hiemel fòòₑr die,
èèₐst de lóft,
dèn de Wiend èn dèn de Wòlken
fòòₑr die.

As 'n Twirre fan 't Oenwééₑr die fan 'e naaₑte wèkkermèkket,
èn doe sóghst trógh 't ruut nei buut'nen,
èn doe sóghst mie òp 'e Moêₑne staaₑn,

— fan 'e naaₑte! —
dèn bestörmje 'k de Hiemel
èn ask felón,
felón iek fòòₑr die,
èn nâât fòòₑr niks!

Miskien ies de Swiiₐtekraght stèrker;
miskien bin iek wòl mèkke óm tó stèrwen;
mar ask fal,
fal 'k as 'n Iengel,
die at òp goo Gelók fetrouwt.

Mòòₑn feróówerje 'k de Hiemel fòòₑr die.
Alle Góóₑden staaₑne oêₑn mien Kâânt.
Iek skóp sèm de Diiwel uut de Hèₐl.
Mòòₑn feróówerje 'k de Hiemel fòòₑr die.

—————

Arjen, Joenge, rèst ien Frééde. Doe bist nó 'n Bòn fan de Goêₑde Hèₐdder.

Toespraak over het leven van Arjen Mulder, samengesteld door Anske Smit en vertaald door Dyami Millarson 

Arjen Mulder

—————

Levende zee, draag mij, 

naar het oord waar ik hoor, 

zo diep, zo wijd. 

In jouw zachte schoot 

reiken mijn slappe voeten 

niet [tot] de zanderige grond. 

Als ik val, slok mij dan op, 

draag mij in jouw draaikolk mee. 

Oude zee, als ik in jou wegzink, 

ben ik vast [en zeker] verloren. 

Neem mij mee 

tot het water mij overspoelt, 

tot de zon schoon haar genoegen heeft 

van die grijze, grauwe lucht. 

Diepe zee, laat mij lekker slapen 

aan de knieën van jouw golven. 

Voer mijn vurende hartzeer mee 

in jouw witte kolkende stroom. 

—————

Renate las mij vorige week vrijdag — laat in de middag — een appje voor van haar broer Walter. Hij hoorde op de begrafenis slager Langbroek [zeggen], dat Arjen Mulder uit Hindeloopen zomaar ineens gestorven was. 

Hè…..Arjen heengegaan? Ik stond letterlijk aan de grond genageld. 

Wat wil je immers: ik ken Arjen al heel mijn leven, vanaf toen hij een jongetje was, zoon van Eeje en Jo, jongste broertje van Albert, Sietske en Antke. 

Zijn vader Eeje was een hele sympathieke man uit het Mulder-geslacht van Hindeloopen, rietsnijders en mensen die de natuur nog konden lezen, onder anderen ook hele vernuftige goudpleviervangers. 

Zijn moeder Jo was bescheiden en op de achtergrond.  

Op een dag hoorde Eeje — de vader van Arjen — dat die jongen van Piet en IJmkje wel eens wilden proeven hoe goudplevieren smaken. 

Weldra stond Eeje bij ons aan de deur met een aantal goudplevieren in een jutezak. 

Onze moeder heeft ze geplukt of gestroopt, daar maak ik mijn handen liever niet aan vuil, maar ik heb ze 's avonds [wel] opgevreten. Ik moet zeggen, de smaak was wel exclusief maar viel mij toch tegen… Nu zijn goudplevieren beschermd. Ik weet echter hoe ze smaken: wild en vettig. 

Ik wil hier maar mee aangeven het open en spontane voorbeeld van zijn vader Eeje. Ik zag die eigenschap terug in Arjens doen en laten. 

Elke keer dat ik hem tegenkwam, voelden wij ons verbonden met Hindeloopen en de Hindeloopers. 

Ik noem dat zelf: het goudpleviereffect. 

Meestal kwamen we elkaar tegen in de Leugenbank.

Mooie gesprekken… spontaan. Die kwaliteit had Arjen. 

Hij kon ook goed met de Hindelooper jeugd overweg! 

Laatst zaten we op een zonnige zaterdagmorgen op het Nieuwe Kerkhof. 

Arjen [zat] op de grafsteen van zijn oudere broer Albert. Pal daarachter [zat] ik bij het graf van onze Aagje.  

Beiden ook veel te vroeg naar het hiernamaals gegaan. 

Arjen vertelde mij zijn verhaal over het einde van zijn broer en wat ze voor elkaar betekend hebben, ook op het laatst. Dat was zo bijzonder. 

De broers hebben samen nog zijn begrafenis besproken en vormgegeven. 

Arjen zei: "De Kooning van de Muziek speelde daar een voorname rol in. 

Ik was zwaar onder de indruk van zijn openheid en de manier waarop hij dat allemaal zo mooi en liefdevol vertelde. 

Arjen en ik samen op dat ene plekje. 

Zoiets schept een band natuurlijk. Helemaal toen ik voelde dat de muziek van Elvis Presley zo belangrijk voor mensen kan zijn. 

Hoewel ik al meer dan vijftig jaar niet meer in Hindeloopen woon, kun je [zoals ik ondervonden heb] Hindeloopen wel verlaten, maar Hindeloopen verlaat jou nooit. 

Dat geldt zeker voor Arjen als rasechte inwoner van Hindeloopen.

Arjen [was] een man op de fiets in de straten van Hindeloopen, die icoon die nu zomaar ineens uit het straatbeeld van Hindeloopen verdwenen is, bekend om zijn kurkdroge humor! Sympathiek, verdraagzaam, soms wel eens een beetje verlegen maar niet te beroerd om voor iedereen klaar te staan. Vind dat vandaag de dag maar eens! Zulks noem ik gewoon: barmhartigheid! 

Ik heb mijn oor te luisteren gelegd in mijn Hindelooper netwerk of wat daar nog van over is… 

Arjen was een twee-eenheid met zijn geliefde Ineke. Samenwerken met Hindeloopers en voor Hindeloopen was voor hen het hoogste [goed]. 

Trouw aan het eigene en altijd klaar staan voor de gemeenschap, Arjen met hand-en-spandiensten en Ineke met de pen.

Geen inzet was hem te veel. Ik noem zomaar een paar van zijn activiteiten: stadsomroeper, skûtsjesilen, ijsclub, jarenlange inzet voor evenementen, presentator, noem maar op. 

Wat in Hindeloopen echt belangrijk is: hoog in de Leugenbankhiërarchie [zijn]. [Hij was] een oppermeester in de humor. 

Ik hoorde een verhaal uit de oude doos over een Hindelooper vriendengroep waar Arjen ook bij hoorde, [namelijk vrienden] die een flink pak rammel kregen te Lemmer. 

Een stel agressieve Lemsters gaven de Hindeloopers een flink pak slaag op het lichaam, behalve aan Arjen. Hij hing in het tumult zogenaamd te kotsen over de leuning van een brug. 

Door die actie lieten die fanatieke Lemsters hem met rust. Zijn maten hadden bloedneuzen, bulten en blauwe ogen. Arjen had geen schrammetje!

Dat was ook Arjen: listig zijn! Een actie van de man van zes miljoen. En nog wat kleingeld. Dat verhaal en hoe dat kwam laat ik hier vandaag even onbesproken. 

Bij het rondbrengen van het kerkblaadje kwam Arjen ook wel bij Hindeloopers thuis. Alleenstaanden wisten Arjens eigen aanvulling op het kerkblaadje bijzonder te waarderen. Hij had voor mensen die het nodig hadden een praktische boodschap. [Hij was] een zielen(ver)zorger met een persoonlijk praatje. 

Rayonhoofd Foppe van Tuinen vertelde mij, dat hij destijds bij de Zwemelfstedentocht van Maarten van der Weijden de onvoorwaardelijke steun van Arjen Mulder te Hindeloopen onontbeerlijk vond. 

Hij omschreef Arjen als een harde werker, een geweldige optimist en verreweg het belangrijkste: een echt mens. 

Hij zag zo uit naar zijn pensioen; zo jammer dat het nu zo moest aflopen. 

Hij is onvervangbaar.  

Ik weet zeker dat deze mooie schets van Foppe breed onderschreven wordt door heel Hindeloopen. Wij geven jou allemaal een diepe buiging. 

Ik sluit af met een vers… 

De hemel

—————

Morgen verover ik de hemel voor jou, 

eerst de lucht, 

dan de wind en dan de wolken

voor jou.

Als een wervelwind van het onweer jou vannacht wekt, 

en jij ziet door het raam naar buiten,

en jij ziet mij op de maan staan,

— vannacht! —

dan bestorm ik de hemel 

en als ik verlies,

verlies ik voor jou, 

en niet voor niks! 

Misschien is de zwaartekracht sterker;

misschien ben ik wel gemaakt om te sterven; 

maar als ik val, 

val ik als een engel,

die op goed geluk vertrouwt. 

Morgen verover ik de hemel voor jou.
Alle Goden staan aan mijn kant. 

Ik schop zelf de duivel uit de hel. 

Morgen verover ik de hemel voor jou. 

—————

Arjen, jongen, rust in vrede. Jij bent nu een kind van de Goede Herder.